Η εταιρεία ART CASA CANAPE, εξειδικεύεται στα έπιπλα και τις ταπετσαρίες επίπλων, στις κατασκευές και επισκευές σαλονιών, καθώς και σε λούστρα.
Επίσης, αναλαμβάνουμε επαγγελματικούς χώρους και πραγματοποιούμε δωρεάν εκτίμηση επισκευής στον χώρο σας.
Προσπαθούμε να διατηρήσουμε την χαμένη τέχνη της ταπετσαρίας των επίπλων, δημιουργώντας υπέροχα αριστουργήματα επίπλων.
Εγγυόμαστε εξαιρετική δεξιοτεχνία και προσοχή στη λεπτομέρεια. Αυτό είναι που κάνει μια επιχείρηση επίπλων να διαρκέσει για δεκαετίες. Εξετάζουμε τα έπιπλά σας σαν να είναι δικά μας. Δίνουμε προσοχή σε κάθε γωνία, καμπύλη και σχισμή.
Μπορούμε να αντικαταστήσουμε το παλιό φθαρμένο ύφασμα που έχετε με άλλο ύφασμα της επιλογής σας. Ελάτε στο κατάστημά μας για να δείτε την μεγάλη ποικιλία υφασμάτων ταπετσαρίας που διαθέτουμε.
Σχετικά με το ΠΑΓΚΡΑΤΙ...
Το Παγκράτι είναι συνοικία του ανατολικού τμήματος του Δήμου Αθηναίων που εκτείνεται ανατολικά της Λεωφόρου Βασιλίσσης Σοφίας σε μικρή απόσταση από το ιστορικό κέντρο της Αθήνας. Ανήκει διοικητικά στο 2ο Δημοτικό διαμέρισμα (με ένα μικρό του τμήμα να ανήκει στο 1ο), γειτνιάζοντας με το Κολωνάκι, την Καισαριανή, το Βύρωνα, τον Υμηττό και το Νέο Κόσμο[1] (ή, αν τις θεωρήσουμε ξεχωριστές από το Παγκράτι συνοικίες, τον Άγιο Αρτέμιο, τη Γούβα και το Μετς).[2] Ο πυρήνας της συνοικίας αναπτύχθηκε στα ανατολικά[3] και νοτιοανατολικά[4] του ποταμού Ιλισσού (σημερινή Λεωφόρος Βασιλέως Κωνσταντίνου)[5] που στα τέλη του 19ου αι. ήταν το σύνορο της πόλης,[6] στην περιοχή από το Καλλιμάρμαρο Στάδιο ως το λόφο του Προφήτη Ηλία. Όπως σημείωνε ο Κώστας Μπίρης, πριν αναπτυχθεί η συνοικία, η περιοχή ονομαζόταν (το) Παγκράτι ή (η) Παγκράτη.[7] Ανάμεσα στην τότε Αθήνα και το Παγκράτι μεσολαβούσαν «το Ζάππειο, ο Βασιλικός - Εθνικός Κήπος και τα στρατόπεδα κατά μήκος του Ιλισσού».[6] Όπως ανέφερε η εγκυκλοπαίδεια Ελευθερουδάκη του Μεσοπολέμου, το Παγκράτι ήταν «συνοικία των Αθηνών, εκτός της περιοχής του σχεδίου πόλεως, επί των πέρα του Βατραχονησίου προς τον Υμηττόν λόφων».[8] Το Παγκράτι ταυτίζεται με το δήμο Άγρας της αρχαιότητας.[4]
Η συνοικία του Παγκρατίου άρχισε να αναπτύσσεται στα πλαίσια του σχεδίου πόλεως όπως αυτό επεκτάθηκε στις 8 Ιανουαρίου του 1886 σε μια περιοχή 931 στρεμμάτων[16] από τον ποταμό Ιλισσό μέχρι τις οδούς Φιλολάου και Δικαιάρχου στα ανατολικά και νότια και την παλαιά Σκοποβολή και τα στρατόπεδα της εφορίας υλικού πολέμου στα βόρεια. Αξιοσημείωτη της ανάπτυξης της περιοχής στις αρχές του 20ου αιώνα ήταν η ίδρυση Συνδέσμου Ενορίας Προφήτου Ηλιού το 1903 και της Αδελφότητος της Ενορίας Αγίου Σπυρίδωνος στις 14 Μαρτίου 1910[17] ενώ η ενορία του Αγίου Σπυρίδωνα στο Βατραχονήσι/Παγκράτι είχε προστεθεί στους χώρους ψηφοφορίας (όντας εποµένως κατά τεκµήριο ευρύχωρος) στις δηµοτικές εκλογές του 1899[17]. Η ανάπτυξη της συνοικίας του Παγκρατίου ήταν τέτοια που το 1915 το Παγκράτι ήταν ήδη προσβάσιμο με ιππήλατο τραμ (τροχιόδρομος)[17] που συνέδεε το νέο προάστιο με αφετηρία το Ζάππειο και τέρμα τη συμβολή των οδών Ευτυχίδου και Υμηττού (παλαιό τέρμα Παγκρατίου).
ΠΗΓΗ: Wikipedia - ΠΑΓΚΡΑΤΙ.